Wat ik op persoonlijk vlak vaak mee maak is dat bij de kassa een kind zegt: "mama, waarom heeft die jonge geen armen?", waarop de moeder vervolgens antwoord met: "dat is onbeleeft, kijk de andere kant op". Het kind gaat dan ook daadwerkelijk de andere kant op kijken. Maak het bespreekbaar en de kinderen gaan vanzelf met genoeg vragen de rolstoel en de beperking als normaal zien. En je weet het, de kinderen zijn de toekomst.
Op festivals en in kroegen zie je amper iemand met een beperking. Hierdoor is het 'bijzonder' zodra iemand met een beperking wel aanwezig is. Ook dit moet anders. Als je op elk feest iedereen kan verwelkomen, ziet iedereen ook elkaar en verdwijnd de ongelijkheid.
Op elke school, van basisschool tot en met de universiteit gaat er iets mis. Leerlingen en studenten kunnen kiezen naar welke school ze gaan. Zodra ze een beperking hebben, zeggen een hoop scholen: "sorry maar wij kunnen je niet helpen". Dit kan niet langer de bedoeling zijn! Mensen met een beperking hebben net zoveel recht als ieder ander.
Zodra iemand met een beperking gaat solliciteren voor een baan. Dan is het veel vaker een nee dan een ja. Omdat ze het niet kunnen faciliteren. Maar ook omdat ze niet de tijd en ruimte bieden om mee te zoeken naar creatieve oplossingen. Vaak word er gekozen voor de makkelijke route en dat is door gaan naar de volgende sollicitant.
Dat soort dingen zijn de grootste problemen en ik maak me hard om die problemen voor eens en altijd op te lossen.